اشتغال زنان، فرصت یا تهدید؟
موضوع اشتغال زنان چاقویی دو لبه است که میتوان دیدگاههای متفاوتی را نسبت به آن داشت. از یک سو اشتغال نیمی از جمعیت مولد جامعه میتواند آثار بسیار ارزندهای در پیشبرد جامعه داشته باشد و از سوی دیگر ممکن است که به کیان خانواده لطمات جبرانناپذیری را وارد کند.
به گزارش آفتاب دل، روزنامه همشهری نوشت؛ با توجه به اصل 28 قانون اساسی هر کسی حق دارد شغلی را که دوست دارد و مخالف مصالح عمومی و حقوق دیگران نباشد انتخاب کند.
دولت نیز موظف است امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای افراد فراهم کند. با توجه به این قانون هیچ فرقی میان زنان و مردان برای انتخاب شغل وجود ندارد و زنان نیز میتوانند همپای مردان در جامعه حضور داشته باشند و در سمتهای مختلف فعالیت کنند.
اشتغال بانوان در هر عرصهای به معنای تحقق عدالت اجتماعی و تعالی جامعه است که برای تحقق این امر باید دولتمردان و مسئولان برنامههای لازم را تدوین و اجرا کنند.
تفکیک محیطهای کاری
یکی از روشهای آمادهسازی محیط مناسب برای اشتغال بانوان، تفکیک محیطکاری آنان از محیطکاری آقایان است بهطوری که این روش مورد استقبال بسیاری از بانوان متاهل و همسرانشان واقع شده است و این بانوان مدعی هستند که پس از تفکیک محیط کاریشان همسرانشان راحتتر با اشتغال آنان کنار میآیند.
بخشی از زنان به دلیل حضور و فعالیت در اجتماع خواهان اشتغال هستند و به نوعی گمان میکنند که با حضور در اجتماع فعالیت بیشتری را میتوانند انجام دهند، از همین رو دولت نیز باید برای آنان برنامههایی داشته باشد.
«محدثه امیری» یکی از زنان شاغل و متاهل است و بنا به گفته خودش پس از پایان دانشگاه مشغول به کار شده و پس از چند سال نیز ازدواج کرده است.
وی گفت: پیش از ازدواج گمان میکردم که همسرم اجازه اشتغال را به من نخواهد داد، اما پس از صحبتهایی که داشتیم همسرم پس از اطلاع از وضعیت محیط و شرایطکاری اجازه اشتغال را به من داد و من در حال حاضر بهصورت نیمه وقت مشغول به کار هستم.
نگاه اسلام به کار زنان
حجتالاسلام «محمدعلی کمالینیا» استاد حوزه علمیه و پژوهشگر مسائل اجتماعی هم در خصوص فعالیت و اشتغال زنان در اجتماع گفت: موضوع اشتغال زنان در دین اسلام بهطور واضح مورد بررسی قرار نگرفته است.
گویی که اسلام نه با کار کردن زنان موافق است و نه مخالف. وی تصریح کرد: حضور بانوان در اجتماع به هیچ عنوان قابل انکار نیست و همه شاهد حضور زنان همپای مردان در عرصههای مختلف اجتماعی هستند.
وی معتقد است که زنان اگر توانایی حضور در اجتماع و اشتغال را داشته باشند میتوانند در محیط سالم و امنی مشغول به کار شوند که بخشی از آمادهسازی محیط امن شغلی برای بانوان بر عهده دولت است که در برخی از مواقع دولتمردان به خوبی به وظایف خود در این راستا عمل کردهاند.
حجت الاسلام کمالینیا ادامه داد: طبق نظر دین اسلام کسب درآمد و مسائل اقتصادی خانواده بر عهده مردان و حفظ و مدیریت محیط خانواده بر عهده زنان است، اما با این حال برخی از زنان خواستار حضور در اجتماع هستند.
این در حالی است که آنان هیچ نیازی به درآمد شغل خود ندارند، از همین رو میتوانند درآمد خود را صرف امور دیگری خارج از محیط خانواده کنند. وی گفت: در مقابل این بانوان، زنان سرپرست خانوار هستند که مجبور به قبول مسئولیتهای اجتماعی و مسئولیتهای محیط خانواده هستند، از همین رو باید برای اینگونه از بانوان نیز محیط شغلی مناسبی فراهم شود.
انجام وظیفه در محیط خانواده
حجتالاسلام «سید عباس قدیمینژاد» استاد حوزه و پژوهشگر مسائل اجتماعی هم در باره موضوع اشتغال زنان به همشهری گفت: برخی زنان با ایفای نقش در بیرون از محیط منزل دیگر نمیتوانند وظایف خود را در محیط خانواده به درستی انجام دهند. وی تصریح کرد: برخی زنان نمیتوانند مانند مردان در اجتماع فعالیت کنند. از همین رو مناسب است که به انجام وظیفه خود در محیط خانواد بپردازند و وظایف مردان را به خودشان بسپارند.
این استاد دانشگاه گفت: اینکه برخی از مردان مخالف کار کردن همسرانشان در محیط بیرون از منزل هستند تنها به خاطر خودشان است. بنا به گفته قدیمینژاد زنان سرپرست خانوار بهتر میتوانند با اجرای قانون تفکیک محیط شغلی بانوان از آقایان در اجتماع حضور داشته باشند و فعالیتهای شغلی خود را انجام دهند.
چاقویی دولبه
موضوع اشتغال زنان چاقویی دو لبه است که میتوان دیدگاههای متفاوتی را نسبت به آن داشت. از یک سو اشتغال نیمی از جمعیت مولد جامعه میتواند آثار بسیار ارزندهای در پیشبرد جامعه داشته باشد و از سوی دیگر ممکن است که به کیان خانواده لطمات جبرانناپذیری را وارد کند. در موضوع اشتغال زنان به هیچوجه نمیتوان نسخهای کلی پیچید و در یک کلام گفت که اشتغال زنان خوب است یا بد؛ باید در این خصوص دیدگاهی وسیع داشت و این نکته را بیان کرد که زنان در شرایطی میتوانند در اجتماع فعالیت داشته باشند که در وهله نخست شغلی مناسب با ویژگیهای زن بودنشان داشته باشند و در دیدگاه دوم حضور آنان در اجتماع مانع از انجام وظایفی مهم خانهداری، همسرداری و تربیت فرزند نشود.