خانوادهای چشم به راه مهر مسئولان و خیران
اسمش «دختر سالارآبادی» بود، خانهاش هیچ امکاناتی نداشت و خانه چوبی و کاهگلی آنها در میان خانههای سنگی و آهنی همسایهها از دور پیدا بود، پنجرهای که با تور آهنی بسته شده بود و دروازهای که انگار از بسته بودن شرم داشت. هرچند با وجود همه این کاستیها این خانه همچنان پا برجا بود و با وجود تیرهای چوبی فرسوده، استوار مانده بود. این خانه نه حمامی داشت که چارچوبی برای آن وجود داشته باشد و نه سرویس بهداشتی که اثری از بهداشت در آن باشد.
به گزارش آفتاب دل، مردم در جامعه با توانهای مختلف مالی در کنار یکدیگر زندگی میکنند وگاه برخی ازنظر معیشت آنچنان در رنج و سختی هستند که به زحمت روزگار خود را میگذرانند.
نین خانوادههایی نیازمند حمایت و کمک هستند که پس از پیروزی انقلاب این موضوع بسیار مورد توجه قرار گرفت و درنهایت نهاد حمایتی کمیته امداد امام خمینی(ره) این قشرهای ضعیف جامعه را زیرپوشش قرار داد.
چنین خانوادهها و افرادی در گوشه و کنار کشور دیده میشوند و کردستان نیز از این قاعده مستثنا نیست. در این استان نیزگاه و بیگاه خبر از رنجهای این قشر میشنویم که البته حس نوع دوستی مردم این استان و همچنین احساس وظیفه نهادهای متولی سبب میشود تا در کوتاهترین زمان ممکن حداقل بخشی از مشکلات این قشر رفع شود.
این بار نیز خانوادهای نسبتا پرجمعیت در گوشهای از این استان پهناور روزگار را به سختی میگذرانند و البته وجود یک فرزند معلول نیز مزید بر علت شده است. ادامه مطلب...